روش سیمپلکس

گا م های استفاده از روش سیمپلکس:

۱٫ متغیرهای کمکی را به محدودیتها اضافه نمایید آنگاه متغیرهای تصمیم را بعنوان متغیرهای غیر اساسی مساوی صفر قرار دهید و متغیرهای کمکی را بعنوان متغیرهای اساسی انتخاب نمایید از آن جا که هر معادله فقط شامل یک متغیر اساسی با ضریب مثبت یک(۱+)می باشد پس مقدار هر متغیر اساسی برابر است با عدد ثابت طرف راست معادله.
نکته : متغیرهای اساسی در تمامی جداول سیمپلکس بایستی در سطر خود (سطری که متغیر اساسی در آن واقع شده است ) ۱+ و  در بقیه سطر ها ضریب صفر داشته باشند.

۲٫ اگر تمامی ضرایب سطر صفر غیر منفی شوند آن وقت به جواب اساسی موجه و بهینه رسیده ایم و توقف می کنیم و گر نه متغیری که دارای بزرگترین ضریب منفی از نظر قدر مطلق در سطر صفر می باشد را بعنوان متغیر اساسی ورودی انتخاب می کنیم .

۳٫ متغیر خروجی را مشخص نمایید برای این منظور
الف) ضرایب مثبت ستون لولا را در نظر بگیرید
ب) اعداد سمت راست را به این ضرایب تقسیم کنید
ج) معادله ای را که دارای کمترین مقدار حاصل از قسمت ب می باشد را انتخاب کنید
د) سطر مربوط به معادله بند ج سطر لولا و عددی که در محل تقاطع ستون لولا و سطر لولا قرار دارد را عدد لولا بنامید.
ه) برای تبدیل ضرایب متغیرهای اساسی جدید به مثبت یک (۱+) تمامی عناصر سطر لولا را بر عدد لولا تقسیم نمایید.
و) برای اینکه ضریب متغیر اساسی جدید از سایر معادلات (محدودیتها) حذف شود هر سطر به استثنای سطر لولا به ترتیب زیر در جدول جدید تغییر می یابد.
سطر لولای جدید *ضریب ستون لولا در سطر i ام – سطر قدیم i ام=سطر جدید iام
ز) هر گاه تمامی ضرایب سطر صفر غیر منفی شدند جواب بهینه است توقف کنید.